การรับรองถิ่นกำเนิดสินค้าด้วยตนเอง (Self - Certification)
การรับรองถิ่นกำเนิดสินค้าด้วยตนเอง (Self - Certification) คือ ระบบที่ผู้ทำการค้า/ผู้ส่งออกที่ได้รับอนุญาต(Certified Traders/Exporters) สามารถรับรองถิ่นกำเนิดสินค้าด้วยตนเองบนบัญชี ราคาสินค้า (Invoice) ตามรูปแบบที่กำหนด โดยไม่ต้องให้หน่วยงานภาครัฐที่มีอำนาจรับรองตามระบบเดิม เพื่อขอรับสิทธิประโยชน์ทางภาษีศุลกากรภายใต้เขตการค้าเสรีต่างๆ รวมทั้งอาเซียน โดยต้องเป็นสินค้าที่มีการผลิตเป็นไปตามกฎถิ่นกำเนิดสินค้า ภายใต้ความตกลงฯ ขณะเดียวกันผู้ส่งออกที่จะขอรับอนุญาตต้องเป็นผู้มีความรู้และเข้าใจกฎถิ่นกำเนิดสินค้า ต้องยินยอมให้หน่วยงานที่มีอำนาจเข้าถึงข้อมูลเพื่อติดตามการใช้สิทธิและตรวจสอบความถูกต้องในการรับรองถิ่นกำเนิดสินค้าต้องเก็บข้อมูลไว้อย่างน้อย 3 ปี และต้องรับผิดชอบต่อการทำบัญชีราคาสินค้าที่ใช้รับรองถิ่นกำเนิดสินค้า
ทั้งนี้หากหน่วยงานผู้มีอำนาจตรวจสอบพบว่าส่งออกที่ได้รับอนุญาต ไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนดก็สามารถพิจารณาเพิกถอนสิทธิการเป็นผู้ส่งออกได้รับอนุญาตได้ การใช้ระบบ Self-Certification จะส่งผลให้การส่งออกสินค้าที่ต้องการใช้สิทธิประโยชน์ทางภาษีศุลกากรภายใต้ FTA ต่าง ๆ สามารถดำเนินการได้รวดเร็วขึ้น ผลิตเสร็จเมื่อใดก็สามารถออก Invoice เพื่อการส่งออกได้เลยโดยไม่ต้องรอเวลาเพื่อไปขอรับรองถิ่นกำเนิดสินค้าจากภาครัฐ เป็นการลดค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในขั้นตอนการขอใบรับรองถิ่นกำเนิดสินค้า
ผู้ส่งออกที่จะรับรองถิ่นกาเนิดสินค้าด้วยตนเองต้องได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นผู้ส่งออกที่ได้รับสิทธิรับรองถิ่นกาเนิดสินค้าด้วยตนเอง “Certified Exporter” กับหน่วยงานของรัฐ และต้องมีชื่ออยู่ในฐานข้อมูลของสานักเลขาธิการอาเซียน ผู้ส่งออกที่ได้รับการขึ้นทะเบียน จะได้รับหมายเลขทะเบียนประจำตัวแสดงการเป็นผู้ส่งออกที่ได้รับสิทธิ(Certified Exporter No.)เพื่อใช้ระบุในการรับรองถิ่นกำเนิดสินค้า
ความแตกต่างระหว่าง SC1 กับ SC2
ระเบียบปฏิบัติในการนำเข้า ภายใต้ Self Certification โครงการ 1 หรือ โครงการ 2
